Znowu życie na wyspach. Introdukcja.

1. Nie, mam zamiaru utyskiwać na aktualny stan szeroko pojętej kultury. Inni robią to za mnie bardziej profesjonalnie tudzież wnikliwie. Nie będę ich w tym wyręczał, poprawiał ich, ni z nimi konkurował. Równie mało mam ochoty na atakowanie, wyszydzanie, pisanie pamfletów. Ale sądzę, że tego co nas otacza, pominąć milczeniem niepodobna. Bo kultura zawłaszczona przez bałwochwalców sukcesu oraz czcicieli medialności, miast łączyć odbiorców, wyobcowuje ich z egzystencjalnej prawdy.

2. Znowu zostaliśmy skazani na wyspiarskość niczym członkowie dalekich plemion kultywujących hermetyczne dla wielu rytuały przytomnego myślenia za pośrednictwem języków odrębnych, ale na ogół dobrze przylegających do ich duchowej sytuacji. Komunikujemy ją wysyłając dźwięki, obrazy i teksty niby listy w butelkach. W swoim blogu chciałbym otwierać je, czytać, ujawniać i komentować, wskazując, że na sąsiedniej wyspie, na tylu sąsiednich wyspach, żyją godni poznania mieszkańcy. 

3. Obmyśliłem swój nowy blog na kształt literacko-kulturalnego raptularza. Sporo miejsca zamierzam tu poświęcić omówieniom zbiorów poetyckich, subiektywnym relacjom z wydarzeń artystycznych oraz, prawem gatunku, przygodnym refleksjom. Od czasu do czasu chciałbym oprowadzać PT Czytelników po zakątkach szeroko pojętego Pomorza. Wszystkich: i tych, którym ze mną po drodze, i tych, którzy chadzają zwykle odmiennymi szlakami, zapraszam do lektury, słuchania, oglądania i żywego komentowania.